هسته مریخ از آن چه تصور میشد کوچکتر است
تاریخ انتشار: ۴ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۶۶۴۹۱
تحقیقات جدید نشان داد که هسته فلزی مایع سیاره سرخ، کوچکتر از آن چیزی است که دانشمندان پیش از این تصور میکردند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیچر، شهاب سنگی که در ماه سپتامبر سال ۲۰۲۱ به مریخ برخورد کرد، آنچه را که دانشمندان درباره مواد تشکیل دهنده درون این سیاره میدانستند، دستخوش تغییر کرد.
محققان با تجزیه و تحلیل انرژی لرزهای که پس از برخورد در سیاره به ارتعاش درآمده، لایهای از سنگ مذاب را کشف کردند که هسته فلزی مایع مریخ را در بر گرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این یافته که به تازگی در دو مقاله در مجله نیچر گزارش شده است، به این معناست که هسته مریخ کوچکتر از آن چیزی است قبلا تصور میشد. همچنین برخی از سوالات دیرینه در مورد چگونگی شکلگیری و تکامل سیاره سرخ در طی میلیاردها سال را نیز حل میکند.
این کشف از ماموریت اینسایت (InSight) ناسا حاصل میشود. کاوشگری که با یک لرزهسنج روی سطح مریخ فرود آمد.
بین سالهای ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲، این ابزار صدها مریخلرزه را شناسایی کرد. امواج لرزهای که در اثر زلزله یا برخوردها ایجاد میشوند بسته به نوع موادی که از آن عبور میکنند، میتوانند سریع یا کند شوند بنابراین زلزلهشناسان میتوانند سرعت عبور امواج را اندازهگیری کنند تا بفهمند درون یک سیاره چه میگذرد.
روی زمین، محققان از اطلاعات زمین لرزهها برای کشف لایههای سیاره ما استفاده کردهاند که شامل یک پوسته بیرونی شکننده، یک گوشته عمدتا جامد و یک هسته بیرونی مایع و یک هسته داخلی جامد میشود. یافتن اینکه آیا سایر سیارات دارای لایههای مشابهی هستند یا خیر، برای درک تاریخ زمینشناسی آنها، از جمله اینکه آیا آنها تا به حال برای حیات مناسب بودهاند یا خیر، عنصری کلیدی است.
لرزهسنج اینسایت اولین ماموریتی بود که مریخلرزهها را شناسایی کرد.
در ماه ژوئیه سال ۲۰۲۱، بر اساس مشاهدات این ماموریت از ۱۱ مریخلرزه، محققان گزارش دادند که به نظر میرسد هسته مایع مریخ شعاع حدود ۱۸۳۰ کیلومتری داشته باشد.
این بزرگتر از آن چیزی بود که بسیاری از دانشمندان انتظار داشتند و نشان میداد که هسته حاوی مقادیر شگفتانگیزی از عناصر شیمیایی سبک، مانند گوگرد همراه با آهن است.
هنری ساموئل (Henri Samuel)، ژئوفیزیکدان مؤسسه فیزیک زمین پاریس و نویسنده اصلی یکی از مقالات جدید، میگوید که برخورد شهابسنگ در ماه سپتامبر ۲۰۲۱ همه چیز را روشن کرد.
این شهاب سنگ در سمت مقابل جایی که اینسایت قرار داشت به سیاره برخورد کرد که بسیار دورتر از مریخلرزههایی بود که اینسایت پیش از آن مطالعه کرده بود و به این کاوشگر اجازه میداد تا انرژی لرزهای را که در تمام مسیر از میان هسته مریخ حرکت میکند، تشخیص دهد.
جسیکا ایروینگ(Jessica Irving)، زلزلهشناس در دانشگاه بریستول، بریتانیا و یکی از نویسندگان مقاله ساموئل، میگوید: ما بسیار هیجانزده بودیم.
حل معما
برای ساموئل، این فرصتی بود تا ایدهاش را آزمایش کند تا ببیند که آیا لایهای از سنگ مذاب هسته مریخ را احاطه کرده است یا خیر.
نحوه عبور انرژی لرزهای از سیاره نشان داد که آنچه دانشمندان تصور میکردند مرز بین هسته مایع و گوشته جامد باشد در واقع مرز متفاوتی بین مایع و جامد است. ساموئل میگوید که هسته واقعی در زیر لایه سنگ مذاب مدفون است و شعاع آن تنها ۱۶۵۰ کیلومتر است.
اندازه اصلاح شده هسته برخی از معماها را حل میکند. این بدان معناست که هسته مریخ نباید حاوی مقادیر بالایی از عناصر سبک باشد که با تخمینهای آزمایشگاهی و نظری تطبیق بهتری داشته باشد.
سیمون استهلر (Simon Stähler)، زلزلهشناس در موسسه فناوری فدرال سوئیس (ETH) زوریخ که رهبری تیمی را که مقاله سال ۲۰۲۱ را منتشر کرده بود، بر عهده داشت میگوید: این یک راه حل هوشمندانه است. او بر نتیجهگیری تیمش مبنی بر وجود مرز عمیقی بین مایع و جامد تاکید دارد و میگوید فقط معلوم شده است که این مرز بالای یک سنگ مذاب است نه بالای هسته فلز مایع.
لایهبندی عجیب
دومین مقالهای که در این مورد در مجله نیچر منتشر شد از سوی تیمی مستقل انجام گرفته است. این مقاله نیز با این موضوع که هسته مریخ توسط لایهای از سنگ مذاب پوشانده شده است، موافق است اما تخمین میزند که شعاع هسته ۱۶۷۵ کیلومتر باشد.
این تحقیقات امواج لرزهای ناشی از همان برخورد شهابسنگ دوردست و همچنین شبیهسازی خواص مخلوط عناصر مذاب مانند آهن، نیکل و گوگرد را در فشارها و دماهای بالا در هسته مریخ بررسی کرده است.
امیر خان(Amir Khan)، نویسنده اصلی این مقاله، ژئوفیزیکدان در موسسه فناوری فدرال سوئیس زوریخ، میگوید که داشتن سنگ مذاب درست در برابر آهن مذاب به نظر منحصر به فرد میرسد. این ویژگی لایهبندی مایع-مایع در زمین وجود ندارد.
لایه سنگ مذاب ممکن است از یک اقیانوس ماگمایی که زمانی مریخ را پوشانده بود، باقی مانده باشد.
فرودگر اینسایت اکنون از کار افتاده است زیرا صفحات خورشیدی آن پوشیده از گرد و غبار است، بنابراین بعید است که دانشمندان شواهدی دیگری را جمعآوری کنند که بتواند به این زودیها مجددا اندازه هسته مریخ را به طور اساسی اصلاح کند.
اما بررسی مشاهدات گذشته این ماموریت ممکن است جزئیات جدیدی از آنچه در مریخ وجود دارد را نشان دهد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: مريخ ماموریت اینسایت برخورد شهاب سنگ دانشگاه علم و فرهنگ جهاد دانشگاهی مريخ معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري دکتر روح الله دهقانی فیروزآبادی آزمون کارشناسی ارشد 1403 دانشگاه هنر دانشگاه علم و فرهنگ جهاد دانشگاهی مريخ هسته مریخ مریخ لرزه سنگ مذاب شهاب سنگ لرزه ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۶۶۴۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(ویدئو) مرگ جوجه پنگوئنهای امپراتور در پی ذوب بیسابقه یخ در قطب جنوب
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
پژوهشگران مرکز بریتانیایی نظارت بر قطب جنوب گفتند تحت تأثیر کاهش بیسابقه وسعت لایههای یخبندان دریاهای جنوبگان در سال ۲۰۲۳، تولید مثل پنگوئنهای امپراتور ساکن این مناطق به میزان حدود یک پنجم کاهش یافته است.
به گزارش فرارو، پنگوئنهای امپراتور، پرجمعیتترین گونه از این پرندگان و یکی از دو گونه پنگوئن ساکن جنوبگان هستند و برای تخمگذاری و پرورش جوجههای خود به لایههای یخبندان پیوسته به ساحل نیاز دارند.
پیتر فرتول، از پژوهشگران مرکز بریتانیایی نظارت بر قطب جنوب که با استفاده از ماهواره حیات وحش در این مناطق را بررسی میکند گفت: ورود زودهنگام جوجههای نورس به آب دریا باعث مرگ آنها به دلیل یخ زدن یا غرق شدن شده است.
این کارشناس خاطرنشان کرد که احتمالاً چندین دسته بزرگ از پنگوئنهای امپراتور که در سال ۲۰۲۲ تحت تأثیر قرار گرفته بودند محل تخمگذاری و پرورش جوجههای خود را تغییر دادهاند. برخی از آنها به مناطق جنوبیتر مهاجرت کرده که لایههای یخبندان بهتری دارند
روز ۲۵ آوریل، ششم اردیبهشت، روز جهانی پنگوئن است. این روز به ابتکار ایستگاه پژوهشی آمریکایی مک مودرو در جزیره راس، واقع در نزدیکی جنوبگان، نامگذاری شده است. مناسبت آن شروع دوره مهاجرت پنگوئنهای آدلی به سمت قطب جنوب در همین روز است.